رشته بازیگری یکی از پرطرفدارترین رشته های هنری برای داوطلبان کنکور هنر و انتخاب رشته هنر و یا حتی علاقه مندان به ادامه تحصیل و کار در این رشته می باشد. برای ورود به رشته بازیگری داوطلبان باید شرایط قبولی در این رشته و همچنین شرایط ادامه تحصیل و بازار کار رشته بازیگری را بخوبی بدانند و سپس وارد این مسیر هیجان انگیز در دنیای هنر شوند. برای تحصیل در یکی از چهار گرایش تئاتر ، رشته بازیگری و کارگردانی، طراحی صحنه، ادبیات نمایشی یا نمایش عروسکی متقاضی ملزم است در آزمون عملی شرکت کند و برای ارائه رزومه و انگیزه خود نزد اساتید این رشته آماده باشد. بسته به اینکه در کدام یک از این گرایش ها در فرایند انتخاب رشته کنکور سراسری قصد ادامه تحصیل دارید بسیار مهم هست که قبل از حضور در آزمون عملی بازیگری رزومه یا کارنامه هنری داشته باشید. مطلب زیر در مورد انتخاب رشته بازیگری و شرایط ادامه تحصیل در این رشته می باشد.
هر ساله، با پخش سریالها و فیلمهای مختلف تلویزیونی، بازیگران جوان زیادی به جمع بازیگران تلویزیون اضافه میشوند و مورد محک مخاطب و کارشناسان قرار میگیرند. اما آیا همه بازیگرانی که تلویزیون آنها را به عنوان چهره معرفی میکند، قابلیت ماندگاری در حرفه بازیگری را دارند؟ آیا در صورت ورود بازیگران جوان به عرصه بازیگری در تلویزیون، نتیجه بهتری عاید بازیگری نخواهد شد؟
روزنههای ورود به دنیای بازیگری
منتقد، فیلمنامهنویس و کارگردان سریالهای تلویزیونی در این زمینه میگوید: کلاس بازیگری در مشهد بیشمار است و باید یادگیری اصولی باشد.بازیگری یک علاقه است. حتی بسیاری از افراد که نه اصول بازیگری را میشناسند و نه میتوانند واژه بازیگری را روی کاغذ بنویسند، به بازیگری علاقه دارند. واقعیت این است که علاقهمندان بازیگری بسیارند و طبیعی است هر روزه بر تعداد متقاضیان به بازیگری افزوده شود.
اخلاقی میگوید: رویههای مختلفی برای ورود افراد به بازیگری وجود دارد. دسته اول کسانی هستند که تحصیلات دانشگاهی دارند و با دنیای هنر آشنا میشوند. دسته دوم افرادیاند که در کلاسهای آزاد بازیگری شرکت میکنند و دسته سوم هم شامل افرادی است که متکی بر شانس، رابطه و متأسفانه بواسطه مسائل مالی وارد این حوزه میشوند.
البته در بین افرادی که به وسیله آشنا وارد میشوند، افراد مستعدی وجود دارند و نمیتوان بهطور مطلق به ناکارآمدی آنها رأی داد. در میان افراد علاقهمند بازیگری، ممکن است دستهای از افراد باشند که شرایط دیگری داشته باشند. یعنی دوره دیده و دارای تجربه بازیگری باشند. از سوی دیگر، ما در سینما و تلویزیون افرادی را هم میشناسیم که حتی بدون آموزش قبلی، سوپراستار شدهاند اما استعداد آن را داشتهاند. ما ورزشکاران، خوانندگان و افراد مختلفی را میشناسیم که فقط بهدلیل برخورداری از چهره یا بر اساس یک اتفاق وارد این حرفه شدهاند.
از این بین، عدهای استعداد داشتند و ماندند و عدهای هم بهدلیل مستعد نبودن رفتند. روزی به یکی از همین علاقهمندان بازیگری گفتم شما فقط نباید به ستارههایی مثل نیکی کریمی و مهتاب کرامتی فکر کنید، در حالی که به ازای هرکدام از آنها، صد بازیگر و نابازیگر سوختهاند تا چنین ستارههایی به وجود آمدهاند.
اگر در زندگی به بازیگری و پشت دوربین رفتن و یا حتی مشهور شدن علاقه دارید انتخاب رشته بازیگری را انجام داده و وارد این دنیای بزرگ شوید. معمولا بیشتر بازیگران موفق یا در رشته بازیگری تحصیل کرده اند یا حداقل چند کلاس رفته اند ولی باز هم هستند کسانی که بدون هیچ کدام از این ها در دنیای بازیگری به جایی رسیده اند اما اگر مقایسه ای انجام بدهید می بینید که تعداد کسانی که بدون تحصیل در این کار موفق هستند تعداد بسیار کم و ناچیزی هستند و باز هم بیشتر این نوع بازیگران بدون شناخت و تحصیل بعد از چند مدت مطالعات خود را در زمینه ی بازیگری شروع می کنند تا از تمام اتفاقات و باید و نباید های این حرفه اطلاعات کافی داشته باشند تا در کارشان از این اطلاعات کمک گرفته و عیب های احتمالی کار خود را که همه از کمبود اطلاعات بوده است برطرف کنند.
درآمد بازیگران
این فیلمنامهنویس و کارگردان در ادامه صحبتهای خود میگوید: افرادی که در دنیای هنر و شاخههای هنر تصویر حضور دارند، شرایط مساوی ندارند. نمیشود انتظار داشت همه به یک اندازه سود ببرند و مساوات همیشه عدالت نیست. عدالت آن است که فرد براساس تلاش و تأثیری که در آن اثر میگذارد، دستمزد بگیرد. ما در شاخههای مختلف هنر در مجموع بعضی مسائل را نادیده میگیریم.
یک فیلمنامه نویس در کشورهای دیگر ارزش بسیاری دارد و همه میدانند تا فیلمنامه نباشد، بازیگران نمیتوانند به تنهایی برای نجات یک کار تلویزیونی یا سینمایی کاری انجام دهند، بنابراین یکی از پایههای اصلی، فیلمنامه است؛ اما در کشور ما کمتر به آن بها داده میشود. البته علت این رویه نیز مشخص است. در سینمای ایران، بازیگر مانند ویترین موفقیت یک فیلم عمل میکند و به همین دلیل، بیشتر به آن بها میدهند.
سینما برای ماندگاری نیاز به سرمایه و پول دارد و برای اینکه بتواند به خود متکی باشد، مجبور است عناصر فروش را در نظر بگیرد. بازیگر نیز یکی از این عناصر است و تماشاگر را جذب میکند. چون تقاضا برای بازیگر بیشتر است، قیمت آن بالاتر میرود اما تماشاگر عام فیلمنامهنویس را نمیبیند. معنای برقراری عدالت کم کردن مبلغ دریافتی بازیگران نیست بلکه باید به کارگردان یا فیلمنامهنویس بهای بیشتری بدهیم. دریافت دستمزد بالا برای بازیگران عنصر منفی نیست بلکه سوال این است که چرا به سایر عوامل پروژه به اندازه بازیگران بها داده نمیشود؟
وظایف جامعه در قبال هنرمندان
اخلاقی میگوید: باید جایگاه هنرمند را تشخیص دهیم و شرایط را به گونهای فراهم کنیم که هنرمندان واقعی به میزان توانایی خود، بیشتر رشد کنند. از سوی دیگر زندگی آنها باید بگونهای تأمین باشد که به فکر این مسائل نباشند.
بازیگری، مثل شغلهای دیگر است اما در رشته هنر و بازیگری، چون فرد دیده میشود و به شکل الگو درمیآید، باید مراقب رفتار اجتماعی خود باشد.یکی از روشهای ماندگاری هم این است که بازیگر با رفتار اجتماعی صحیح برای دیگران ارج و قرب داشته باشد.
- ۰۲/۰۲/۰۴